ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﮔﻮﯾﺪ ﻣﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺪ ﻧﻤﯽ ﺧﺮﺍﺷﯿﻢ ﻣﺎ ﻧﯿﮑﯽ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﺗﺎ ﻫﺮﺩﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ

ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﮔﻮﯾﺪ ﻣﺎ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺪ ﻧﻤﯽ ﺧﺮﺍﺷﯿﻢ ﻣﺎ ﻧﯿﮑﯽ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﺗﺎ ﻫﺮﺩﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ

ﻣﮕﺬﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﻟﺖ ﮔﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺗﻠﺴﻢ ﺳﯿﺐ ﻭ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﮕﺬﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺳﻮﺀ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻟﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﻻﻟﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ ﺷﺮﺡ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺣﯿﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﺳﯿﻠﯽ ﺳﺮﺥ ﺍﺳﺖ

ﺯﻧﺪﮔﻲ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﻳﺶ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻭ ﺧﺎﺭﻫﺎﻳﺶﻭﺍﻗﻌﻲ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﺩﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﻭﻏﻲ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﺍﻩﻧﺪﺍﺭﺩﻣﺎﻧﻨﺪﮐﻮﺩﮐﻲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭﺑﺎﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪﺯﻧﺪﮔﻲ ﮐﺘﺎﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮﺍ ، ﻫﻴﭽﮕﺎﻩﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﮏ ﻭﺭﻗﺶ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﻨﺪﺍﺯﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯ، ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺘﻲﺗﻪ ﻛﻔﺸﻲ ﻛﻪ ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻢﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ

ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ...ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﺩ .ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺗﻮﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﻭﻫﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ...ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ

ﭼﺘﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﺖ، ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﻓﮑﺮ ﺭﺍ،ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺩ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ. ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﺪ.ﻋﺸﻖ ﺭﺍ،ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺖ. ﺯﯾﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺯﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ. ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﺰ ﻧﻮﺷﺖ،ﺣﺮﻑ ﺯﺩ، ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮐﺎﺷﺖ. ﺳﻬﺮﺍﯼﺳﭙﻬﺮﯼ¤¤¤¤¤¤

بزرگترين ارزويم انست كه كوچكترين ارزويت باشم

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ،ﺧﺎﮎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﻢﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖﻣﻦ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺍﺯ ﺑﺪﯼ ﮔﺮﯾﺨﺘﻢﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﺳﯿﺪ...ﻭ ﻣﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍﯾﺎﻓﺘﻢﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﺮﺩﻡﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻬﺎﺳﺖﻣﻦ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﻪ ﺍﻡﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﻨﺪﻡﺯﯾﺮﺍ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺷﮏ ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪﻡﺑﻮﺩﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﺳﺒﮏ ﺷﺪﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽﻫﺎ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺑﺪﯼ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺳﻨﮓ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻋﻠﻒ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺩﺷﻤﻨﯽ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻫﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﺮﻍ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺁﺏ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ:ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﺑﺎﺵﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﻪﺷﻮﻡﻭﺑﺮﻑ ﺁﺏ ﺷﺪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺭﻗﺼﯿﺪ؛ ﺁﻓﺘﺎﺏﺩﺭ ﺁﻣﺪﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻡﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﺳﺖ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻫﺎﺳﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﯾﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻡﺗﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ،ﺧﺎﮎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﻢﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖﻣﻦ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺍﺯ ﺑﺪﯼ ﮔﺮﯾﺨﺘﻢﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﺳﯿﺪ...ﻭ ﻣﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍﯾﺎﻓﺘﻢﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﺮﺩﻡﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻬﺎﺳﺖﻣﻦ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﻪ ﺍﻡﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﻨﺪﻡﺯﯾﺮﺍ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﺷﮏ ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪﻡﺑﻮﺩﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﻮﺩﻡﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻢﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﺳﺒﮏ ﺷﺪﻋﻘﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽﻫﺎ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺑﺪﯼ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺳﻨﮓ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻋﻠﻒ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﺩﺷﻤﻨﯽ ﺷﻌﺮ ﺷﺪﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻫﺎ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﺮﻍ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺁﺏ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ:ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﺑﺎﺵﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﻮﻓﻪﺷﻮﻡﻭﺑﺮﻑ ﺁﺏ ﺷﺪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺭﻗﺼﯿﺪ؛ ﺁﻓﺘﺎﺏﺩﺭ ﺁﻣﺪﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻡﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﺳﺖ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻫﺎﺳﺖﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭﻫﺎﯾﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﺳﺎﻝ ﺑﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻡﺗﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ،ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮔﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪﺍﯼﻧﯿﺴﺖﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪﻣﻦ ﮐﻦﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﭘﺮﻭﺍﺯ ﻋﺠﺐ ﻋﺎﺩﺕ ..

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮔﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻭﮔﻮﺵ ﺑﻪﻣﻦ ﮐﻦﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖﭘﺮﻭﺍﺯ ﻋﺠﺐ ﻋﺎﺩﺕ ﺧﻮﺑﯿﺴﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﯿﻒﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺛﺮﺍﺯ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺁﻥﻭﻗﺖﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖﺭﻓﺘﯽ ﺗﻮﺧﺪﺍ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ

ﺑﻪ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﻡﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﻣﺴﺖ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺷﺖ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎﻧﺸﺪ/ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺷﺖ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎﻧﺸﺪﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﺗﻠﺨﯽﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﻧﺸﺪﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻡﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎﻧﺸﺪ

*ﻭﻗﺘﯽﮔﺮﯾﺒﺎﻥﻋﺪﻡﺑﺎﺩﺳﺖﺧﻠﻘﺖﻣﯽﺩﺭﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺍﺑﺪﭼﺸﻢﺗﻮﺭﺍﭘﯿﺶﺍﺯﺍﺯﻝﻣﯽﺁﻓﺮﯾﺪﻭﻗﺘﯽﺯﻣﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻭﻗﺘﯽﻋﻄﺶ ﻃﻌﻢﺗﻮ ﺭﺍﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻤﺖ ﺷﺪﻡ ﻧﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﻪ ﺩﻟﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽﯾﮏﺁﻥ ﺷﺪ ﺍﯾﻦﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﺎﻥﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮﺩﺁﻥﺩﻡﮐﻪﭼﺸﻤﺎﻧﺖﻣﺮﺍﺍﺯﻋﻤﻖﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽﮐﻪﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺷﺪﻡﺷﯿﻄﺎﻥﺑﻪﻧﺎﻣﻢ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮﺩﺁﺩﻡ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺩﻡ ﺳﺠﺪﻩﮐﺮﺩﻣﻦﺑﻮﺩﻡﻭﭼﺸﻤﺎﻥﺗﻮﻧﻪﺁﺗﺸﯽﻭﻧﻪﮔﻠﯽﭼﯿﺰﯼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻢﺍﺯﺍﯾﻦﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽﻭﻋﺎﻗﻠﯽ***********************

* * * *
*
ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﯾﺎﺭﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻮﺱ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.
ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯽ
ﺷﻮﺩ
ﻫﻮﺱ ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ
ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﭼﺘﺮ ﻭ ﺳﺮ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﻗﺪﻡ
ﺑﺰﻧﻢ
ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﺧﯿﺲ ﺧﯿﺲ ﺷﻮﻡ ، ﺧﯿﺲ ﺗﺮ ﺍﺯ
ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ…. ﺧﯿﺲ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ
ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ
ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﺲ ﺧﯿﺲ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺩﻟﻢ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺯ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﻢ ،
ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ.
ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻐﻀﺶ
ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮﻡ ،
ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ
ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ،
ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ ، ﻭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﯾﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺳﯿﻞ
ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﻨﺪ
ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ، ﭼﻮﻥ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﻭ
ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ، ﺑﻐﺾ ﻏﺮﯾﺒﯽ
ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،
ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ
ﺭﻋﺪﺵ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ ،
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﯾﺎﺭﻡ ﻫﺮ ﺟﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ﺻﺪﺍﯼ
ﻣﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ.
ﺻﺪﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﺸﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﯿﺲ ﻭ ﺩﻟﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ،
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻟﯽ…
ﮐﺠﺎﯾﯽ ﺍﯼ ﯾﺎﺭ ﻣﻦ ؟
ﮐﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺖ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ،
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺟﺎﯾﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ.
ﮐﺎﺵ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﺷﺒﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ،
ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ
ﺑﺎﺷﻢ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻗﺼﻪ ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ،
ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﻋﺎﺷﻘﻢ.
ﺁﺭﯼ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮ
ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﻊ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺍﺳﺖ.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دخترک خندید و
پسرک ماتش برد !که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست،
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد !غضب آلود به او غیظی کرد !این وسط من بودم،
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم،
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام !هر دو را بغض ربود...دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت:
" او یقیناً پی معشوق خودش می آید ! "پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:
" مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد ! "سالهاست که پوسیده ام آرام آرام !عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز !جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم،

همه اندیشه کنان غرق در این پندارند:این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

zendegi ham chon badkonaki ast dar dastane koudaki. Ke hamishe tarse az tarkidane an lezate dashtanash ra az bein mibarad

AGAR ASHEGH SHODAN PAS YEKGONAH AST …DELE ASHEGH SHEKASTAN SADGONAH AST…AGAR MAH BODAM BE HARJA KEBODI,SORAGHET RO AZ KHODAMIGEREFTAM …AGAR SANG BODAM BE HARJA KEBODI,SARE RAHGOZARE TO JAMIGEREFTAM …AGAR MAH BODI BE SAD NAZSHAYAD,SHABI BAR LABE BAMAMMINESHASTI …AGAR SANG BODI BE HARJA KEBODAM,MARA MISHEKASTI ...AGE BA TO BODAN ESHTEBAHE,AGETO RO KHASTAN ESHTEBAHE,AGEASHEGHE TO BODANESHTEBAHE,AGE VASE TO MORDANESHTEBAHE,PAS BEDON KE TOGHASHANG TARIN ESHTEBAHI

ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺁﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﮐﻪ ﻻﯼ ﺩﻓﺘﺮﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ! ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺯﺩﯾﻢ ! ﺏ ﻩ ﺣﺮﻣﺖ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ! ﻧﻪ ! ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺳﻬﺎﯾﻢ ﻫﻢ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﺮﺩﯼ ! ﻗﺼﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻭﻣﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭﺧﯿﺎﻝ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﻩ ﺗﻮﺍﻡ ﮐﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻓﺮﯾﺒﻢ ﺩﺍﺩ ! ﻗﺼﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﯽ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﯾﺎ ﻫﺎﺩﻟﮕﯿﺮﻡ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﯽ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﺳﻔﯿﺪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮑﺴﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﺎﺯ ﮔﻮﯾﺪ. ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺍ ﺷﮑﺴﺘﯽ ؟ﭼﺮﺍ؟ ﺍﺷﻌﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺳﺮﻭﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ ؟ﭼﺮﺍ؟ ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻭﺭﻕ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ؟ﭼﺮﺍ؟ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﭼﯿﺪﻡ. ﺧﻮﺷﺒﻮ ﺗﺮﯾﻦ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺖ ﺭﯾﺨﺘﻢ. ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺪ/؟ﭼﺮﺍ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻡ؟ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ***********************************

ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﺭَﺧﺖ ﭼﻮ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑَﺮَﻧﺪ / ﻣﺪﺗﯽﺩﺭ ﻋﻘﺐ ِ ﺳﺮ ﻧﮕﺮﻧﺪﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﻡ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ /ﭼﺸﻢ ﺣُﺠﺎﺝ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ِ ﺳﺮ ﺍﺳﺖﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﺎﺭ / ﺑﺎﺯ ﺑﺎﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ /ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﺗﻮ ﺻَﻨﻢ ﻗﺒﻠﻪ ﯼ ِ ﺁﻣﺎﻝِ ﻣﻨﯽ / ﭼﻮﻥ ﮐﻨﻢﺻﺮﻑ ِ ﻧﻈﺮ ؟ ﻣﺎﻝ ِ ﻣﻨﯽﺭﻭﯼ ﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ﯼ ِ ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪ ﯼ ِ ﻣﺎﺳﺖ /ﻣَﺮﺩُﻡ ِ ﺩﯾﺪﻩ ﯼ ِ ﻣﺎ ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻤﺎﺳﺖ

ﺍﻫﻞ ﻛﺎﺷﺎﻧﻢﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖﺗﻜﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﻡ،ﺧﺮﺩﻩﻫﻮﺷﯽ،ﺳﺮﺳﻮﺯﻥ ﺫﻭﻗﯽ.ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺩﺍﺭﻡ،ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮒﺩﺭﺧﺖ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﯽ،ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ*****.ﻭ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻛﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﻜﯽ ﺍﺳﺖ:ﻻﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﻮﻫﺎ،ﭘﺎﯼ ﺁﻥ ﻛﺎﺝ ﺑﻠﻨﺪ.ﺭﻭﯼﺁﮔﺎﻫﯽ ﺁﺏ،ﺭﻭﯼ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮔﯿﺎﻩ*****.ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ.ﻗﺒﻠﻪ ﺍﻡﯾﻚ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ.ﺟﺎﻧﻤﺎﺯﻡ ﭼﺸﻤﻪ،ﻣﻬﺮﻡ ﻧﻮﺭ.ﺩﺷﺖ ﺳﺠﺎﺩﻩﻣﻦ.ﻣﻦ ﻭﺿﻮ ﺑﺎ ﺗﭙﺶ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺮﯾﺎﻥﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎﻩ،ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩﻃﯿﻒ.ﺳﻨﮓ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻧﻤﺎﺯﻡﭘﯿﺪﺍﺳﺖ:ﻫﻤﻪ ﺫﺭﺍﺕ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﻣﺘﺒﻠﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺭﺍﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢﻛﻪ ﺍﺫﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ،ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮﮔﻠﺪﺳﺘﻪﺳﺮﻭﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺭﺍ،ﭘﯽ((ﺗﻜﺒﯿﺮﺓ ﺍﻻﺣﺮﺍﻡ))ﻋﻠﻒ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻢﭘﯽ((ﻗﺪ ﻗﺎﻣﺖ))ﻣﻮﺝ .****