md5440  (13 years ago)
اشو زرتشت؛"انسان به هرچه اراده كند خواهد رسيد؛انديشه آدمي سازنده زندگي اوست"(اوستا؛يسناي48؛بند4)

Emadebireeya  (13 years ago)
غم چیه؟غصه کدومه؟ناراحتی کیلو چنده؟دپرس معنانداره... پیشانی برخاک بگذاروباخودبگو:بنده همان به که تقصیرخیش روی به درگاه خدا آورد... بازبگو:شکرنعمت نعمتت افزون کندکفرنعمت ازکفت بیرون کند.معبدشادی اوست

arya2085  (13 years ago)
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻣﺪ ﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖﻧﮕﺎﻫﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﻻﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﻭﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼﻫﺎﯼﺷﮕﺮﻑﻣﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻣﻬﺮ ﻣﯽﻭﺭﺯﯾﻢ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﮔﺮﺩﻣﺎﻥﺭﺍﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻩﺩﻝ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖﻭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﺯﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦﻭﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺨﻦﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢﺭﻭﺯﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﻭ ﺷﺐﻫﺎﻣﺎﻥ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻩ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻮﯾﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮔﻮﯾﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﻨﺎﺭﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺵﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪﺩﺭﯾﺎ ﮊﺭﻑ ﺑﻮﺩﻭ ﺍﻫﻨﮓ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯﯾﺎﺩﻫﺎﯼﺷﮕﻔﺖ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢﺑﺎ ﻫﻢﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺎﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ ﻭﺑﺎﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺠﻮﺍﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯﺩﯾﺪﻥ ﻣﺎﻏﺒﻄﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭼﯿﺰﮔﺮﺍﻧﻤﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻭﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩﻡﻭﻟﯽ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﯿﺮﻧﺪ ﻭﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﻮﺩﺳﺨﻦﺑﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﻢﺍﮐﻨﻮﻥﻫﺮﮔﺎﻩ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢﺑﻪﮔﻮﺷﻢ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪﻫﺮﮔﺎﻩ ﺁﻭﺍﺯﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻧﻢﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﯿﺪﻥﻧﻤﯽ ﺁﯾﻨﺪ.ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺭﺍﻩﻣﯽ ﺭﻭﻡﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ.ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪﺑﺎ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪﺑﺒﯿﻨﯿﺪﺍﯾﻦ ﺧﻔﺘﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯽﺳﺖ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻫﺶ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖﺟﺒﺮﺍﻥﺧﻠﯿﻞ

sepehr00  (13 years ago)
ﻋﺠﺐ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻪﺍﻭﻝ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﺱ ﻣﯿﺪﻫﺪﺑﻨﺎﻡ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺷﮏ ﺭﺍﺁﻓﺮﯾﺪ ﺗﺎ ﺁﺗﺶﺟﻨﮕﻠﻬﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﮐﻼﻓﯽ ﭘﯿﭻ ﺩﺭ ﭘﯿﭻﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﭘﯿﭻ ﺍﺳﺖ ﻭﺁﺧﺮﺵﻫﯿﭻ ﺍﺳﺖﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﻣﯽﺩﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ؟ ﭼﻮﻥ ﮐﺴﯽ ﺍﺷﮑﻬﺎﻣﻮ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﺰﯾﺰﻡﺍﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻭ ﭘﻮﺩﻡ ﻣﻦ ﻻﯾﻖ ﻋﺸﻖﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﻮﺩﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺑﻮﺩﺳﮑﻮﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪﻋﺸﻖ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﭘﺲﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﯿﺎﺭﯼ ﮐﻮﺷﺶﮐﻦﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﺑﺮ ﻟﺒﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﮑﺮﻭﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩﭼﺸﻢ ﺳﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﺷﻤﻊ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮ ﺷﻢﻧﮑﻦ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢﻧﮑﻦﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻏﻢ ﺭﻭﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﺧﯿﺎﻝﺍﺷﻨﺎﯾﯽ ﺭﺍ-----------------------

arya2085  (13 years ago)
ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ؛ ﻧﺘﺮﺍﻭﺩ ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ؛ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺮﻭﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻫﺮﮔﺰ ؛ ﻭﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻱ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺷﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ . . . ﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ؛ ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ

sepehr00  (13 years ago)
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﯾﺶ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﺎﺭﻫﺎﯾﺶﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖﺍﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﺍﻩﻧﺪﺍﺭﺩﻣﺎﻧﻨﺪﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭﺑﺎﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮﺍ ، ﻫﯿﭽﮕﺎﻩﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﮏ ﻭﺭﻗﺶ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﺑﺨﺸﻨﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ، ﺯﯾﺮﺍ ﺣﺘﯽﺗﻪ ﮐﻔﺸﯽ ﮐﻪ ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻢﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ----------------

RAMID80  (13 years ago)
زنگ خورد،ناظم صبح آمد سر صف تو برنامه صبحگاهی رو به خورشید گفت:باز هم دفتر مشق دیروز خط خورد و کتاب شب پیش را ماه با خودش برد.آی خورشید!روی این آسمان روی تخته سیاه جهان با گچ نور بنویس؛زیر این گنبد گرد و کور و کبود/آدمیزاد،هرگز دانش آموز خوبی نبود.

arya2085  (13 years ago)
ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﻋﮑﺲ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﯼ ﻣﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﺒﻬﺎﯾﻢ ﮐﻮ ﺗﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺯﻟﻒ ﺳﯿﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ داد

arya2085  (13 years ago)
پای پنجره نشستم کوچه خاکستريه باز زير بارون من چه دلتنگتم امروز انگار از همون روزهاست حال وهوام رنگ توئه کوچه دلتنگ توئه دلم گرفته دوباره هواي تو رو داره چشماي خيسم واسه ي ديدنت بي قراره اين راه دورم خبر از دل من که نداره آروم نداره يه نشونه مي خوام واسه قلبم جز اين نشونه واسه چيزي دخيل نمي بندم اين دل تنهام دوباره هواي تو رو داره هواي شهرتو و بوي گل ها پيچيده توي اتاقام مثل خواب داره بدجوري غريبي ميکنه آخه جز تو دردمو کي ميدونه دلم گرفته ... .

RAMID80  (13 years ago)
بوی عشق می دهد صفحات دفترم،با تمام گریه ها از همیشه بهترم,رنگ، رنگ غصه است,رنگ روزگار من،چاره نیست عاشقم,زنده باد یار من،شاکی از که باشم و گریه تا به کی؟چرا؟،صبر می کند دلم چاره نیست بی وفا،خاطرات من همه بوی نم گرفته است،جای خالی تو را رنگ غم گرفته است،قاب عکس های من خالی از ستاره ها،عهدهای بی رفیق مانده اند نیمه راه،قلب ها پر از غمند زین همه وفا چه سود؟،یار باوفای من،این که رسم ما نبود...