To sign my guestbook, you need to signin first. | |
mary199556 Guestbook arya2085 (13 years ago)ﭘﯿﺮ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ،ﯾﺎﺭﺍ "ﮔﺮﺗﻮ ﺷﮑﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ،ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ"ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭﻣﻮﻧﺲ"ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭﺁﺷﮑﺎﺭﺍ"ﺭﻭﺯﯼ ﺣﮑﺎﯾﺖ،ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦﺁﯾﺪ"ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﯽﺩﻭﺍﺭﺍ؟"ﺗﺎﮐﯽ ﺧﻠﯽ ﺩﺭﯾﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺎﺭﻫﺠﺮﺍﻥ؟"ﻣﺮﺩﻡ ﺯ ﺟﻮﺭﺕ،ﺁﺧﺮﻣﺮﺩﻡ،ﻧﻪﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ"ﺁﺧﺮﻣﺮﺍﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶﻣﺮﺩﻩ"ﮐﺎﻭﻝ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦﺑﻼﺭﺍ"ﺑﺎﺩﺻﺒﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺭﺍﻩ،ﻭﺭﻧﻪ"ﺑﺎﻧﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺻﺒﺎﺭﺍ"ﭼﻮﻥﺍﻭﺣﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﺪ،ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ: ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻦﻣﺸﺘﺎﻗﯽ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﺯﺣﺪﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎﺭﺍ)ﺍﻭﺣﺪﯼ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ ) arya2085 (13 years ago)ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﺳﺮﺁﭘﺎﻋﺸﻖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﺮﻏﮑﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺭﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ" ﺭﻧﮓ ﭘﺎﮐﯽ ﻫﺎ ﺭﻧﮓ ﺧﻠﻮﺹ ﺭﻧﮓ ﺑﯽﺭﻧﮓ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﺑﻮﺩﻥ ﺑﯽ ﻏﻞ ﻭﻏﺶﺑﻮﺩﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﻔﯿﺪﻧﺪﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻻﻝ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﺭﻗﺺﻗﻮﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺩﺭﺳﻔﯿﺪﯼ ﺍﺳﺒﺎﻥﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ ﺧﻮﺩﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺗﺮﺍﺑﻪ ﺍﯾﻦﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺩﻋﻮﺗﯽ ﺳﺖ ﺗﺮﺍ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﻪ ﺳﻮﯼﺗﻤﺎﻡ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﻫﺎ ﺑﺎﺯﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦﭘﺎﮐﯽ ﻫﺎ ﻗﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﺑﯽ ﺭﻧﮓﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻥ:ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺷﮑﻞﺑﯽ ﺭﻧﮕﻢ " arya2085 (13 years ago)دلم براي کسي تنگ است که آفتاب صداقت را . . . به ميهماني گلهاي باغ مي آورد و گيسوان بلندش را به بادها مي داد و دستهاي سپيدش را به آب مي بخشيد دلم براي کسي تنگ است که چشمهاي قشنگش را به عمق آبي درياي واژگون مي دوخت و شعرهاي خوشي چون پرنده ها مي خواند دلم براي کسي تنگ است که همچو کودک معصومي دلش براي دلم مي سوخت و مهرباني را نثار من مي کرد دلم براي کسي تنگ است که تا شمال ترين شمال با من رفت و در جنوب ترين جنوب با من بود کسي که بي من ماند کسي که با من نيست کسي که . . . - دگر کافي ست. حميد مصدق     arya2085 (13 years ago)کودکی، دخترکی ، موقع خواب سخت پاپیچ پدر بود و از او می پرسید: زندگی چیست؟ پدرش از سر بی صبری گفت: زندگی یعنی :عشق دخترک با سر پر شوری گفت: عشق را معنی کن! پدرش داد جواب: بوسه ی گرم تو بر گونه ی من دخترک خنده برآورد ز شوق گونه های پدرش را بوسید زان سپس گفت: پدر ... عشق اگر بوسه بود... بوسه هایم همه تقدیم تو باد !  sepehr00 (13 years ago)ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖﺍﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﻬﺎﺳﺖﻧﻔﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﺍﺳﺖﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻠﻖ ﮔﺮﮔﻬﺎﯼ ﻫﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﻮﻝ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﺑﺎﺭﺩﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺎ ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻦﻫﺴﺘﯽﺍﯼ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺍﺑﺪﯼﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻫﯽﻫﺎ ﺷﻮﯼ sepehr00 (13 years ago)ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻗﻬﺮ ﺑﻮﺩ…ﺭﻭﺯﻫﺎﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﮔﻨﺠﺸﮓ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﯿﭻﻧﮕﻔﺖ.ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺭﺍ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﻪﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﯽ ﺁﯾﺪ؛ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺴﺘﻢﮐﻪ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﺩ ﻭﯾﮕﺎﻧﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺶﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ…ﻭﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺸﺴﺖ.ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶﺩﻭﺧﺘﻨﺪ،ﮔﻨﺠﺸﮏ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ ﻭ…ﺧﺪﺍ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮﺩ:ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺳﯿﻨﻪﺗﻮﺳﺖ.ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮔﻔﺖ:ﻻﻧﻪﮐﻮﭼﮑﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩﺧﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺑﯽﮐﺴﯽ ﺍﻡ.ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦﮔﺮﻓﺘﯽ.ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﯽ ﻣﻮﻗﻊ ﭼﻪﺑﻮﺩ؟ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ؟ ﻻﻧﻪﻣﺤﻘﺮﻡ ﮐﺠﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻐﻀﯽ ﺭﺍﻩ ﮐﻼﻣﺶﺑﺴﺖ…ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﻃﻨﯿﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﺑﻪﺯﯾﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺭﯼ ﺩﺭﺭﺍﻩ ﻻﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻻﻧﻪﺍﺕ ﺭﺍ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﮐﻨﺪ.ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﺯﮐﻤﯿﻦ ﻣﺎﺭ ﭘﺮ ﮔﺸﻮﺩﯼ.ﮔﻨﺠﺸﮓﺧﯿﺮﻩ ﺩﺭ ﺧﺪﺍﺋﯽِ ﺧﺪﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ:ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻼﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﺤﺒﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺍﻡﺑﺮﺧﺎﺳﺘﯽ!ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥﮔﻨﺠﺸﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ arya2085 (13 years ago)ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﻨﯽﮔﻔﺘﺎ ﺗﻮﻓﺮﻫﺎﺩﯼ ﻣﮕﺮ؟ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺮﺍﺑﺖ ﻣﯽﺷﻮﻡﮔﻔﺘﺎ ﺗﻮ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﮕﺮ؟ﮔﻔﺘﻢ ﻧﺪﺍﺩﯼ ﺩﻝﺑﻪ ﻣﻦﮔﻔﺘﺎ ﺗﻮ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﯼ ﻣﮕﺮ؟ﮔﻔﺘﻢ ﺯﮐﻮﯾﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﻡﮔﻔﺘﺎ ﺗﻮ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻣﮕﺮ؟ﮔﻔﺘﻢﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﻧﮑﻦﮔﻔﺘﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﯾﺎﺩﯼ ﻣﮕﺮ؟ sepehr00 (13 years ago)ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻗﻬﺮ ﺑﻮﺩ…ﺭﻭﺯﻫﺎﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﮔﻨﺠﺸﮓ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﯿﭻﻧﮕﻔﺖ.ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺭﺍ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﻪﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:ﻣﯽ ﺁﯾﺪ؛ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺴﺘﻢﮐﻪ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﺩ ﻭﯾﮕﺎﻧﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺶﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ…ﻭﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﺧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺸﺴﺖ.ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶﺩﻭﺧﺘﻨﺪ،ﮔﻨﺠﺸﮏ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ ﻭ…ﺧﺪﺍ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮﺩ:ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺳﯿﻨﻪﺗﻮﺳﺖ.ﮔﻨﺠﺸﮏ ﮔﻔﺖ:ﻻﻧﻪﮐﻮﭼﮑﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩﺧﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺑﯽﮐﺴﯽ ﺍﻡ.ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦﮔﺮﻓﺘﯽ.ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﯽ ﻣﻮﻗﻊ ﭼﻪﺑﻮﺩ؟ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ؟ ﻻﻧﻪﻣﺤﻘﺮﻡ ﮐﺠﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻐﻀﯽ ﺭﺍﻩ ﮐﻼﻣﺶﺑﺴﺖ…ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﻋﺮﺵ ﻃﻨﯿﻦﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﺑﻪﺯﯾﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ.ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺭﯼ ﺩﺭﺭﺍﻩ ﻻﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻻﻧﻪﺍﺕ ﺭﺍ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﮐﻨﺪ.ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺍﺯﮐﻤﯿﻦ ﻣﺎﺭ ﭘﺮ ﮔﺸﻮﺩﯼ.ﮔﻨﺠﺸﮓﺧﯿﺮﻩ ﺩﺭ ﺧﺪﺍﺋﯽِ ﺧﺪﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ:ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻼﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﺤﺒﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺍﻡﺑﺮﺧﺎﺳﺘﯽ!ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥﮔﻨﺠﺸﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ | |